Het belang van een goede rijinstructeur

Weet je dat moment waarop je je eerste rijles had? Misschien was je gespannen, gierden de zenuwen door je lijf toen je voor het eerst een helling opreed. Of had je juist een hele ontspannen middag en kon de autorit wat jou betrof nog wel uren doorgaan? Je zou zo naar Parijs zijn gereden als je niet voor het avondeten thuis moest zijn. Of je hebt toen je thuiskwam je fietsabonnement opgezegd en hebt op Marktplaats direct op een tweedehandsauto geboden.

Opleiding rijinstructeur

Een rijinstructeur is allesbepalend voor zowel je rijlessen als je verdere ervaring in het verkeer. Een goede instructeur kan je motiveren of ervoor zorgen dat je gelijk weer stopt. Denk jij dat je het beter kan dan de schreeuwende man op de passagiersstoel? Ben je een geboren coach, een geduldige docent of iemand met een stem om meditaties kan begeleiden? Overweeg dan eens een opleiding tot rijinstructeur.

Wie naast je op de stoel zit is allesbepalend. Priemende ogen, gele nagels, de goedbedoelde vrouw met haar piepende neus en doordringende sterke muskuslucht. De jongen die elke keer vlak voor het stoplicht zijn pet rechtzet, je kunt er vergif op innemen zelfs als het licht groen is. Inmiddels weet je dat je niet van links moet inhalen, maar toch blijf twijfelend opzij kijken en ziet in de lege stoel de ingezakte afdruk van een versleten spijkerbroek.

Veilig afrijden

Bij elke afrit hoor je een mechanische meisjesstem de meters tellen en je weet dat je je knipperlicht eerder aan had moeten slaan. Je hebt haar laatst nog gezien, meen je, ze zat op een terras en roerde haastig in een leeg bekertje koffie. Je hebt je afgevraagd waarom ze zelf altijd met de bus naar de rijschool kwam, maar begreep ook dat het benzinekosten scheelde. Als ze niet naast je zat zag je haar witte vingers voor je, en fantaseerde je over haar pink tegen je bovenbeen, je hoopte dat ze eens van die rijhandschoenen met open knokkels aan zou trekken maar alleen ’s winters droeg ze wanten. Je zette je pet recht, haalde je neus op, stopte je handen in je zakken.

Je wist ook niet zo goed of je haar moest groeten of voorbij moest lopen dus ben je maar onder een afdakje gaan staan tegen de denkbeeldige regen. Hier bleef je totdat ze had afgerekend. Ondertussen heb je vierhonderd kilometer in de benen en is je leerling aangekomen in Parijs.